I. Wstęp:

Rozpoczęcie przez dziecko edukacji przedszkolnej, to moment przełomowy w jego życiu. Dla wielu dzieci jest to pierwszy kontakt z grupą rówieśniczą i znaczna zmiana dotychczasowego trybu życia, to oderwanie od najbliższych dziecka tak mocno uzależnionego emocjonalnie od nich, dziecka mającego jeszcze słabo ukształtowany system własnego ja, to rozpoczęcie życia w dwóch środowiskach: rodzinnym i instytucjonalnym- przedszkolnym. W tym momencie rozpoczyna się dramat dzieci i ich rodziców. Bólu rozstania nie da się uniknąć lecz można złagodzić ten dziecięcy dramat i dramat rodziców. To my musimy pomóc przerażonym dzieciom i zagubionym w swojej dorosłości i rodzicielstwie rodzicom. Musimy wykorzystać swoją inteligencję, wiedzę i możliwości, by zniwelować stres związany z nową dla nich sytuacją, by ukształtować pozytywny stosunek emocjonalny do przedszkola i nauczycieli.

Założeniem programu jest zmniejszenie negatywnych uczuć związanych z nową sytuacją, pomoc zarówno dzieciom, jak i rodzicom w zniwelowaniu stresu związanego z nową dla nich sytuacją tak, aby stworzyć optymalne warunki do bezstresowego „wejścia” do przedszkola.
Program adaptacyjny ”Będę przedszkolakiem” został oparty na Podstawie Programowej Wychowania Przedszkolnego.

W szczególności jest rozwinięciem następujących zadań:

• Przedszkola zapewniają pełną opiekę, wychowanie i uczenie się w atmosferze akceptacji i bezpieczeństwa
• Wobec rodziców przedszkola pełnią funkcję doradczą i wspierającą działania wychowawcze: pomagają w rozpoznawaniu możliwości rozwojowych dziecka i podjęciu wczesnej interwencji specjalistycznej
• Uczenie nawiązywania bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi osobami
• Pomoc w budowaniu pozytywnego obrazu własnego ”ja” i zaspokajaniu poczucia bezpieczeństwa

II. Cele programu:

• Wspomaganie dziecka w procesie przystosowania do życia w warunkach przedszkolnych poprzez umożliwienie mu poznania nowego otoczenia w poczuciu bezpieczeństwa
• Wyrabianie orientacji czasowej w rozkładzie dnia w przedszkolu, przyswajanie wiedzy o przeznaczeniu i sposobie korzystania z różnych pomieszczeń
• Kształtowanie poczucia przynależności do grupy przedszkolnej
• Przygotowanie rodziców do udzielania dziecku wsparcia psychicznego i pomocy w procesie przystosowania
• Obniżenie lęku rodziców związanego z koniecznością oddania dziecka pod opiekę personelowi przedszkola
   

III. Efekty wdrażania programu adaptacyjnego

• Ograniczenie lęku i zachęcanie dzieci do przebywania w grupie przedszkolnej
• Złagodzenie trudności w przystosowaniu się dzieci do przedszkola
• Przystosowanie dzieci do warunków nowego otoczenia w sposób łagodny i bezstresowy
• Przyzwyczajenie do przebywania w grupie rówieśniczej
• Włączenie rodziców do udzielania dziecku wsparcia psychicznego i pomocy w procesie przystosowania do nowych warunków życia przedszkolnego
• Wzbogacenie pozytywnych doświadczeń dzieci w kontaktach  z dorosłymi i rówieśnikami

PROGRAM ADAPTACYJNY POMOŻE DZIECIOM :

• Zmniejszyć negatywne uczucia związane z nową sytuacją
• Przezwyciężyć strach przed nowym otoczeniem
• Poznać nauczycieli oraz pomieszczenia przedszkolne
• Nawiązać kontakt z innymi dziećmi
• Pokonać nieśmiałość, poczucie niepewności i lęku
• Uświadomić sobie, że pobyt w przedszkolu może być dla nich ciekawą i wesołą zabawą

PROGRAM ADAPTACYJNY POZWOLI RODZICOM:Poznać warunki, w jakich będzie przebywało ich dziecko

• Poznać nauczycieli i pracowników
• Obserwować zachowania dziecka na tle rówieśników
• Przezwyciężyć obawy przed zostawieniem dziecka w środowisku przedszkolnym
• Uzmysłowić, że pobyt dziecka w przedszkolu jest ciekawą formą działania- zabawy połączonej z nauką i pracą
• Zaznajomić się z rozkładem dnia w przedszkolu
• Zaznajomić się z wymaganiami dotyczącymi uczestnictwa w życiu przedszkola
• Nawiązać współpracę z przedszkolem
   

WYPRAWKA PRZEDSZKOLNA DZIECI

• Kapcie , nocniczek jeśli jest potrzebny , śliniaczek , pampersy jeśli są potrzebne
• Majtki, spodnie, rajstopy, bluzeczka na zmianę
• Luźne spodnie na gumce, bluza dresowa lub lekki sweterek
• Ubiór „na cebulkę”
• Ukochana przytulanka, dzięki której łatwiej będzie przeżyć rozstanie z rodzicami.
• Kołderkę (najlepiej koc włożony w dużą poszewkę , oraz pusta poszewka na poduszkę)
• Piżamka
• Pasta oraz szczoteczka do zębów
   

APEL DO RODZICÓW

„GDY DZIECKO STAJE SIĘ PRZEDSZKOLAKIEM”

Przygotuj dziecko do rozstania z mamą:

• Nie przeciągaj pożegnania w szatni, pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź;
• Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu, jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami może wszystko wymusić;
• Nie obiecuj: jeśli pójdziesz do przedszkola coś dostaniesz- kiedy będziesz odbierać dziecko możesz mu dać maleńki prezencik, ale nie może to być forma przekupywania;
• Kontroluj to co mówisz. Zamiast: już możemy wracać do domu, powiedz: teraz możemy iść do domu. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk;
• Nie wymuszaj na dziecku, aby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres;
• Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze postaraj się, aby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata, rozstanie z tatą są mniej bolesne;
• Czas pobytu małych dzieci w przedszkolu w pierwszych dniach nie powinien być długi. Jeśli to możliwe, odbieraj dziecko wcześniej np. po obiedzie. Potem stopniowo zwiększaj czas pobytu dziecka w przedszkolu;
• Nie spóźniaj się z odbieraniem! Jeśli obiecałeś, że przyjdziesz wcześniej dotrzymaj słowa;
• Pamiętaj: żegnaj i witaj dziecko zawsze z uśmiechem.
   

 

 PRZYKŁADOWE ZABAWY INTEGRACYJNO-ZAPOZNAWCZE

 POWITANIA

 „Mówiący zajączek”

Z pomocą pacynki nauczycielka wita się z każdym dzieckiem i dorosłym, siedzącym w kole na dywanie.

 

„Cześć”

Przywitanie poprzez podanie dłoni z osobami siedzącymi obok.

 

„ Piłka w kole”

Nauczycielka toczy piłkę do dziecka wymawiając: „ja nazywam się …., a Ty?” tak kolejno do wszystkich dzieci i dorosłych siedzących w kole.

 

„Całusek”

W kole- podaj swoje imię i prześlij do osoby, która siedzi obok ciebie wymawiając swoje imię.

 

„Skaczący pajacyk”

Każdy kolejno w kole podaje swoje imię i podskoczy, jak pajacyk.

(Można zmieniać np. przysiad, ukłon, podskoki na jednej nodze itp.)

 

WSPÓLNE ZABAWY ORGANIZOWANE PRZEZ NAUCZYCIELKI

„Pociąg do przedszkola”

Zabawa ruchowa z piosenką „Jedzie pociąg z daleka”.

Wprowadzam: teraz pojedziemy na wycieczkę do przedszkola pociągiem. Śpiewam, dzieci i rodzice tworzą pociąg.

Każda stacja to zapoznanie dziecka z kącikami zainteresowań, znajdującymi się tam przedmiotami (z zaznaczeniem, że zabawki po zakończonej zabawie chcą wrócić na swoje miejsce, bo to ich domek), zapoznanie z łazienką.

 

 „Pociąg na łąkę”

Zabawa ruchowa z piosenką „Pędzi pośpieszny pociąg”.

Wprowadzam: pojedziemy pociągiem w daleki świat, będziemy zwiedzać bajkowe krainy, a w nich pobawimy się z ich mieszkańcami.

Tak kolejno zwiedzamy: stację „pieskowo” zamieszkałą przez pieski (dzieci naśladują głosem i ruchem pieski); „ kotkowo”; „zajączkowo”; „motylkowo” itp. Zabawa trwa do momentu, gdy przestaje być interesująca dla dzieci.

 

„Na łące”

Nauczycielka pokazuje zwierzątka, pyta jak one wołają do swoich mam- dzieci naśladują odgłosy zwierząt.

Dzieci- małe zwierzątka- biegają po łące w rytm tamburyna, rodzice stoją w kole. Na sygnał dzieci biegną do rodziców i naśladują głosem zwierzątko, które pokazuję. Zabawa trwa do momentu, gdy przestaje być interesująca dla dzieci.

 

„Dreszczyk”

Dziecko leży na brzuchu, głowa ułożona na rękach, obok siedzi rodzic. Nauczycielka mówi wiersz demonstrując czynności, które rodzice powtarzają na ciele dziecka.

• Tędy płynie rzeczka (ruch falisty od głowy do bioder)
• Idzie pani na szpileczkach (stukanie palcami wskazującymi wzdłuż kręgosłupa)
• Tu przebiegły konie- patataj (stukanie piastami wzdłuż kręgosłupa)
• Tedy przeszły słonie (klepanie dłońmi ułożonymi w kształcie łódeczki)
• A tu idzie szczypaweczka, ( leciutkie szczypanie od krzyża do głowy)
• Zaświeciły dwa słoneczka (dłonie otwarte, palce złączone, masaż spiralny wzdłuż kręgosłupa)
• Spadł drobniutki deszczyk (lekkie pukanie wszystkimi palcami)
• Czy przeszedł cię dreszczyk ( lekkie szczypanie szyi)

Zabawę powtórzyć 2 razy, potem zmiana ról. 

„Masaż z myszką”

Rodzic klęka za leżącym na brzuchu dzieckiem, ujmuje jego nogę i ugina w kolanie. Nauczycielka mówi tekst, a dorosły ilustruje go ruchami dłoni na łydce ugiętej nogi (zawsze od pięty do kolana).

Cichutko, cichutko w puszystej kurteczce,

Chodziła raz myszka po gładkiej półeczce (powolne głaskanie)

Znalazła ser żółty, ząbkami go jadła (powolne, lekkie ściskanie, szczypanie)

Strzepnęła okruszki (szybkie klepanie, strzepywanie)

W kąciku usiadła, okruszki zebrała,

Ząbkami je zjadła (powolne ściskanie)

Po gładkiej półeczce chodziła w kurteczce ( głaskanie).

Masaż można powtórzyć, wykonując go na rękach leżącego na wznak dziecka.

 

Zabawy ruchowe do piosenek:

Moja Ulijanko

Karuzela

Kotek łapki myje

Stary niedźwiedź

Nie chcę cię

Balonik

Kolorowe kredki

Murzynek

Labada

Mam chusteczkę

Murzynek itp

 

Każdego dnia po zabawach zorganizowanych dziecko bawi się samodzielnie wg własnej inicjatywy.